Best gelezen nieuws

Best gelezen recensies

Laatste comedy nieuws

• Amsterdamse straathumor terug
• Benjamin van der Velden wint Griffioen Zuidplein...
• Martijn Kardol winnaar Leids Cabaret Festival ...
• Matt Price (UK) op Nijmeegse Comedy Night

De Partizanen wint Leids Cabaret Festival

Het duo De Partizanen, bestaande uit comedians Thomas Gast en Merijn Scholten, hebben in een uitverkocht Leidse Schouwburg zowel de jury- als de publieksprijs gewonnen van de 35e editie van het Vara Leids Cabaret Festival.

Door de overwinning laten ze Jan Beuving en Kikki Schippers achter zich, maar beide finalisten beschikken over voldoende kwaliteit om hun weg te vinden in cabaretland.

De door velen tot winnaar getipte Jan Beuving had de lastige taak om te openen. De nog koele zaal komt pas tegen het eind van zijn voorstelling echt tot leven en beantwoord zijn gehele optreden met een hard slot applaus. Gedurende zijn act kon hij rekenen op meerdere lachmomenten bij het publiek. Met Beuving ziet het publiek de typische klassieke cabaret/ kleinkunst stijl van weleer en Beuving weet dit met verve te brengen. De voorstelling blinkt niet uit in hilariteit, maar de lach weet hij wel regelmatig te halen. Zijn virtuositeit op taalgebied oogst vooral veel bewondering en herkenning (Drs. P, Ivo de Wijs, Kees Torn) bij het publiek.

Kiki Schippers is vooral een ijzersterke zangeres die haar prachtig teksten in de mooiste liederen heeft verwerkt. Van ‘huilende’ blues naar kleine singer/ songwriter, de kracht van Kiki ligt vooral in haar muziek. Op humoristisch gebied vervalt ze echter helaas toch nog in clichés en mist ze gewoon de goede grappen. Veel bijval weet ze wel te scoren bij de vrouwen in de zaal. Misschien een minder verstandige keuze was het om de backing vocals zo in te zetten, zoals ze nu gedaan heeft: haar mannelijke muzikanten onversterkt op de achtergrond bijna onverstaanbaar laten zingen/ brabbelen. Zonde.

De Partizanen sloot de avond af en geeft het publiek waar het stiekem de hele avond op heeft gewacht: de lach. De heren openen erg sterk met een goed uitgespeelde ‘miscommunicatie’. Partizanen Thomas Gast en Merijn Scholten nemen gedurfd de tijd voor de eerste grap, alsof er een live-cartoon wordt afgespeeld. Het schept verwachtingen.

De parodie op Per Seconde Wijzer scoort misschien wel de hardste lach van de avond, en dat is volkomen terecht. De heren gaan hard en laten veel sketches zien. Bij vlagen is het geniaal en zien we vernieuwing, soms duren de sketches echter iets te lang en gaan dan te flauw aanvoelen.
 
Een moeilijk te begrijpen keuze is het gebruik van de handmicrofoon van beide heren in plaats van een headset. Wellicht dat het technisch niet mogelijk was vanwege het pak dat Thomas droeg. Het liet het geheel er in ieder geval klungelig uitzien en ging ten koste van de snelheid. Er had ook wat meer met de overgangen gespeeld mogen worden, maar de jury prees vooral het feit dat het duo tijdens iedere festivaldag nieuw materiaal heeft laten zien.

De Partizanen maken vooral een melige pretentieloze show, waarbij vooral de blauwdrukken van ‘Mannen van de Radio’, volwassen cartoons als Family Guy en American Dad en Scholtens eigen productie met collega Stefan Pop ‘Radio zonder Handen’ een sterke rol lijken te spelen.

Juryrapport De Partizanen:
“Thomas Gast en Merijn Scholten, samen De Partizanen zijn een aantrekkelijk en energiek duo. Hun voorstelling bestaat uit een aaneenschakeling van geestige scènes. Terugkerend format is een talkshow. De Partizanen zijn oorspronkelijk en authentiek en in hun verhaalopbouw volledig onvoorspelbaar. Het natuurlijke en zelfverzekerde van hun theateraanwezigheid straalt een groot spelgemak uit. Het decor is een absurde ruimte, eenvoudig maar grappig en functioneel. De heren zijn sympathiek en brutaal.“

“Hun teksten zijn helder en ter zake, zonder nodeloze uitweidingen. Hun humor is mentaal en droogkomisch en met groot gevoel voor taal belichten ze onze tijdgeest. Merijn Scholten en Thomas Gast hebben ons overrompeld door het gemak waarmee ze de meest absurdistische teksten en sketches ten tonele voeren en dat met elke speeldag nieuw materiaal. Door de wonderlijke wendingen, de verwarring en afwisseling zaten we als jury op het puntje van onze stoel.”