Best gelezen nieuws
Best gelezen recensies
Impressie 3e auditie LCF'10
| Locatie: | Sociëteit de Burcht |
| Plaats: | Leiden |
| Gehouden op: | 24-01-2010 |
Bram Graafland uit Amsterdam komt als eerste in het warme Leidse bad terecht. Trommelend met bestek op tafel, borden, kommen en bekers zit hij op het toneel. Hij vervolgt met slapstick-achtige klungeligheid, maar muziek, ritme en melodie lijkt de hoofdmoot te vormen van het optreden van Bram. Hij kiest duidelijk niet voor een alledaagse vorm van cabaret. Prikkelend en spannend is het zeker en hoewel hij er niet zwaar op lijkt te spelen, doet zijn experimentele stijl het meest denken aan Hans Teeuwen. Jammer is wel dat Bram slechts een enkele keer ruimte heeft ingepland voor de lach.
Matthijs Wind kent het grote publiek vooral van het BNN –programma ‘Badgasten’. Hij vertelt over zijn aandoening en neemt dit mee het alledaagse leven in. Het is een verhaal met veel kleine hoofdstukken. Genoeg onderwerpen dus, maar toch weet het niet van begin tot eind te boeien. Met regelmaat krijgt hij wat lachjes van het publiek, maar voor een bomvolle zaal voelt dat eigenlijk als te weinig.
Emmelie Zipson opent met een kort lied, terwijl ze wordt begeleidt op piano. Op een podium staat een leuke dame met een brutaal koppie. De verschillende sketches zijn leuk gevonden en aardig vormgegeven, maar helaas komt de lach tegen het eind van haar optreden pas.
Jeroen Leenders is het hoogtepunt van de middag. Hij opent even simpel als doeltreffend. Elk gedeelte van de zaal begroet hij en spreekt hij aan. Iedereen lijkt er daardoor eens goed voor te gaan zitten. Dit kan leuk worden… en dat wordt het. Na zijn gevatte openingsimprovisaties gooit hij er nog een schepje bovenop door twee kleine meisjes aan te spreken. De dialoog kan onder het kopje: ‘dit kan je echt niet zeggen’. Een langdurige ohh-lach is het gevolg. Tekenend is het feit dat Leenders ermee weg komt. De symphatie voor hem lijkt alleen maar te groeien en na een sterke set neemt hij geheel verdient een ongekend lang en vol slotapplaus in ontvangst.
Suzanne Mateysen kiest voor een vrolijke introductie en zingt ‘Doorbell’ een cover van The White Stripes’. Met gevoel voor ritme praat ze het outro vol. Suzanne is een sterkere performer/ zangeres dan een echte cabaretière. Ze laat dit goed zien wanneer zij over de muziek van ‘Diva’ van Beyonce de stoere dames toezingt. Het verhaal is helaas ietwat te cliché en komt bovendien niet echt aan. Slechts het slotnummer weet te raken.
Frank van Erum komt op terwijl hij witte poeder over het podium strooit. Even later pakt de Belg een levensgrote creditcard en ‘snuift’ hij het op met een stofzuiger. Vooral zijn lied ‘Niet normaal’ slaat aan bij het publiek. De rest heeft echter een stuk minder om het lijf. De muzikale ondersteuning dekt bijvoorbeeld niet altijd de lading en lijkt er meer voor de vorm in te zitten.
Voor de Belgische Lies Lefever lijkt het publiek al snel sympathie te voelen. Met gemak windt zij de aanwezigen om haar vingers. Lies speelt niet iemand anders, maar is duidelijk de persoon die we zien. Ze komt even wat nummers spelen en tussendoor praat ze het aan elkaar, maar alles wat ze zegt is raak. Het komt naturel over en haar grappen in de liedjes komen aan. Met als gepast afsluiting een lied over ‘Hollanders’.
| Volgende review: | Juryrapport Jeroen Leenders | |
| Vorige review: | Philip Walkate - Jubileumshow |
Bestel de best verkopende cabaret dvd's.
Bent u op zoek naar cabaretiers, stand-up comedians, cabaret of andere comedy-gerelateerde acts voor bijvoorbeeld een:
- Bruiloft
- Bedrijfspresentatie
- Verjaardagsfeest
- Horeca
- Jubileums en andere feesten
Meer informatie
