Donderdag 25 november is het Oude Luxor Theater in Rotterdam andermaal het podium voor Cameretten 2010. Vanavond is de tweede voorronde. Vincent Geers kondigt, na de zaal goede opgewarmd te hebben, de eerste act van de avond aan.
Het zijn Kevin Jolly, David Meijer, Jantijn Prins en Carlijn van Rij, ofwel Oeloek. Het collectief gaat er in ‘De nacht van de nasmaak’ meteen met volle kracht in. Compleet met 'ouderwetsche' hangmicrofoon schreeuwt een onverstaanbare quizmaster de bingogetallen door een lege ruimte. Slechts één persoon zit er. Het geheel doet erg tragi-komisch aan. De man heeft een valse bingo en krijgt hiervoor een passende straf. Deze is even absurd als lachwekkend. Lach op lach scoort de groep met deze sketch. De bloedserieuze bingo-organisatoren gaan volledig op in hun rol. Meteen is hier de 'touch' van regisseur Martin van Waardenberg voelbaar.
Alle sketches gaan naadloos in elkaar over. De voorstelling is snel, er gebeurt altijd wel wat op het podium. Al een sketch is langer duurt, blijft hij toch boeiend door de vele wending die de groep erin gooit. Er zijn technisch mooie scenes, er is tragiek, meligheid en natuurlijk druipt het absurdisme er vanaf. Oeloek = Waardenberg & De Jong 2.0. Een finaleplaats waardig en mocht er onverhoopt toch geen prijs in de wacht worden gesleept dan gaat deze groep zonder twijfel op eigen kracht de zalen vol spelen.
Oeloek
De tweede deelnemer van de avond is Ruud Smulders. Hij speelt zijn programma ‘Bedankt voor de koffie’. Voor zijn opening neemt hij alle tijd. Ruud zet rustig een bakje koffie. Het geluid van de Senseo is het enige wat het publiek hoort. De ongemakkelijk, aparte stilte in de zaal wordt door dit geluid doorbroken met hard gelach. Ruud is niet egoïstisch en vraagt of er nog iemand wil. Een tweede bakje onder de Senseo is het resultaat. Hierna begint Ruud met zijn verhaal. Hij weet meteen te pakken, zonder dat Ruud een drukke, enthousiaste, actieve verteller is. Ruud heeft rust, maar heeft hele vileine grappen. Het merk Ikea in grappen kennen we, maar de invalshoeken van Smulders zijn origineel. Net als bij zijn andere grappen.
Halverwege laat de naar Amsterdam verhuisde cabaretier ook nog zien over de nodige mimische kwaliteiten te beschikken. Buiten het feit dat het lachwekkend is en redelijk aansluit bij zijn punt over iPods, heeft de dans geen echte meerwaarde in het stuk.
Ondertussen vertelt Ruud wel een ernstig verhaal, de relativering zorgt wel weer voor de lach. Zijn relativering gaat zelfs tot aan de intensive care en het mag allemaal van het publiek. Zijn slot is vervolgens even abrupt als raak. Mooi.
Ruud Smulders
Tim Hartog sluit de avond af. In ‘Hokjesgeest’ maakt de Rotterdammer meteen één ding duidelijk: hij is geen homo! Hij heeft er niets tegen, maar elke zin drukt hij zich wel elke keer net even te onhandig uit, waardoor hij toch sterk het tegendeel uitstraalt. Tim zijn ‘stage-karakter’ is zelfingenomen. Dat karakter valt in het begin nog goed, maar gaandeweg wordt Tim zijn stijl en zijn one-issue show vooral een herhaling van zetten.
Tim Hartog
Gastoptreden Roué Verveer
Roué verzorgd voor de derde keer een gastoptreden tijdens Cameretten. Hij heeft er een goed gevoel bij; hij denkt dat ie 'm nu wel wint. Die binnenkomer valt meteen goed. Na deze opening laat speelt Roué stukken uit zijn voor de Neerlands Hoop genomineerde show ‘Mans genoeg’. Ook hier maakt hij nog een goede grap over. Vanavond bespreekt hij typische man-vrouw dingen: zittend plassen, ik hou van jou, klussen. Hij doet dit met zoveel pit, dat de zaal helemaal meegaat. Na het zeer beeldend vertellen van een anekdotes wordt er op veel plekken in de zaal nog hard doorgelachen. Roué sluit de avond in stijl af, met een mooi, hard slotapplaus.
Bent u ook naar deze voorronde geweest? Praat mee op onze nieuw gelanceerde website cabaretmeter.nl