Best gelezen nieuws
Best gelezen recensies
Erik van Muiswinkel - 4-8-'61
| Locatie: | Stadsschouwburg Velsen |
| Plaats: | IJmuiden |
| Gehouden op: | 04-11-2011 |
Twee jaar geleden nam het duo Van Muiswinkel & Van Vleuten met de uitgebalanceerde compilatievoorstelling 'Mannen, het allerbeste!' afscheid van het publiek en van elkaar. De mannen gingen ieder huns weegs. De beide soloprogramma's die volgden op de breuk, tonen pas goed aan hoe verschillend Erik en Diederik zijn en hoe bijzonder de balans binnen het duo was. Waar Van Vleuten in het alom geprezen 'Daar werd wat groots verricht' wars van uiterlijk vertoon voor de inhoud kiest en welhaast college geeft, lijkt Van Muiswinkel zijn publiek vooral een leuke avond te willen bezorgen. En daarvoor wordt geen middel geschuwd: een decor van 56 flatscreens, een prominent aanwezige, vierkoppige band (aangevuld met een gitaarspelende geluidsman) en de tomeloze energie van Van Muiswinkel, die als de voorstelling nog geen minuut op streek is zijn eerste imitatie al geplaatst heeft.
Het uitgangspunt van '4-8-'61' is fantastisch: op deze datum werden nagenoeg op hetzelfde moment twee mannen geboren: Erik van Muiswinkel in Eemnes, en Barack Obama in Honoloeloe. Het programma begint met het Amerikaanse volkslied, vanaf de affiche zwaait de cabaretier ons als Obama toe en na afloop van de première kon het publiek zich tegoed doen aan hotdogs. Dat dit uitgangspunt geen keurslijf wordt - Van Muiswinkel slaat met typetjes als Ludo (een emotieloze bankier met een bord voor zijn kop) en een praktisch redenerende Chinese woordvoerder (die wel familie van de Chinese Paul van Vliet-imitator uit 'Antiquariaat Oblomow' móét zijn) meer dan eens een zijweg in -, valt enerzijds te prijzen, maar geeft het programma tegelijkertijd een wat vrijblijvend karakter.
Aan het einde van de premièreavond overheerste het gevoel dat er veel meer in het verhaal over de twee vijftigers had gezeten als de cabaretier het had aangedurfd wat meer van zichzelf bloot te geven. Het programma dendert maar door, er valt geen enkele stilte, onder veel van de monologen zit muziek en van emotie is (net als bij Ludo en de Chinees) nauwelijks sprake. Van goede grappen gelukkig wel - wat dat betreft weet Van Muiswinkel met een jaloersmakende taalvaardigheid en een uitmuntende timing als geen ander hoe hij zijn doel moet bereiken. Hij is op zijn best als hij zijn fantasie de vrije loop laat. De absurditeit van de eerder genoemde bankier Ludo, die zich op het moment dat hij elke maand een extra jaarsalaris verdient een vliegdekschip en een deeltjesversneller laat aansmeren, is ronduit hilarisch, en het verslag van het geheime bezoekje dat 'Barry en Mousy' (Obama en Van Muiswinkel) aan Madurodam brengen, behoort tot de hoogtepunten van het programma.
'Kan iemand mij vertellen wie ik ben?' is de titel van het voor de verandering eens wél persoonlijk lied dat Van Muiswinkel bij wijze van toegift zingt. Dat is een goede vraag, die in '4-8-'61' helaas in het geheel niet beantwoord wordt. Is hij, zoals hij eerder op de avond zong, werkelijk slechts het jongetje van elf met geldingsdrang, dat er alles aan doet om maar in het middelpunt van de belangstelling te staan en dat zich ook in dit programma nadrukkelijk manifesteert? Om met een verwijzing naar het ijzersterke slotlied te besluiten, lijkt me dat nu toch typisch een van die 'dingen die nu eenmaal niet zo zijn'...
Fotografrie: Suzan van de Roemer
| Volgende review: | Stekker mag nu al uit Vrijdag op Maandag | |
| Vorige review: | Thijs van Domburg - Van Nare Mensen en de Dingen Die... |
Tags:
Erik van MuiswinkelGerelateerd nieuws
Bent u op zoek naar cabaretiers, stand-up comedians, cabaret of andere comedy-gerelateerde acts voor bijvoorbeeld een:
- Bruiloft
- Bedrijfspresentatie
- Verjaardagsfeest
- Horeca
- Jubileums en andere feesten
Meer informatie
